نقد و بررسی سریال پایتخت ۷
پس از تماشای اغلب قسمتهای سریال «پایتخت ۷»، وقت آن رسیده تا نگاهی دقیقتر به این اثر پرطرفدار بیندازیم.
پخش و محبوبیت بینظیر
سریال پایتخت که از سالها پیش با خانوادههای ایرانی عجین شده، در نوروز ۱۴۰۴ با فصل هفتم بازگشت و در ۲۲ قسمت به پایان رسید. این سریال که تولید آن در سال ۱۴۰۳ انجام شد، بار دیگر ثابت کرد چرا عنوان پربینندهترین سریال کمدی تلویزیون ایران را یدک میکشد.
جالب است بدانید در زمان پخش پایتخت ۷، آمارها نشان از کاهش ترافیک شهری و حتی افت مصرف اینترنت در تهران داشتند—نشانهای از این که مردم همچنان با اشتیاق به تماشای آن مینشینند.
روایتی تازه با شخصیتهای آشنا
یکی از نقاط قوت سریال پایتخت، تغییرات خلاقانه در داستان و شخصیتپردازی در هر فصل است. فصل هفتم نیز از این قاعده مستثنا نبود. در این فصل، شاهد تغییراتی در شخصیتهای سارا، نیکا و بهروز بودیم. بهروز با بازیگری تازه و چهرهای بالغتر بازگشته بود، در حالیکه نقش سارا و نیکا به دلیل حواشی پیرامون بازیگران پیشین با تغییراتی همراه شد. این فصل با تمرکز بر ازدواج این دو شخصیت، داستانی جدید و جذاب را پیش روی مخاطب گذاشت.
کارگردانی و طراحی؛ حرفهای و بینقص
سیروس مقدم بار دیگر هدایت سریال را بر عهده داشت و طراحی اثر، همچون همیشه، توسط محسن تنابنده انجام شد. آنچه در این فصل بیش از پیش به چشم میآمد، ارتقای کیفیت تصویربرداری، طراحی صحنه و تیتراژ بود. در حالیکه بسیاری از سریالها پس از یکی دو فصل دچار اُفت میشوند، پایتخت ۷ با همان شور و انرژی پیشین، بلکه حتی بالاتر، به خانهها برگشت.
نکته قابلتوجه دیگر این بود که با وجود همکاری با سیمافیلم، که در گذشته باعث حاشیههایی شده بود، سریال این بار استقلال محتوایی خود را حفظ کرد و حتی در بخشهایی، نقدهای اجتماعی و سیاسی ظریفی نیز مطرح کرد. البته با در نظر گرفتن محدودیتهای رایج در تلویزیون، این موضوع خود تحسینبرانگیز است.
فیلمنامه و دیالوگها
طراحی داستان همچنان بر دوش محسن تنابنده بود و آرش عباسی نیز که در فصل ششم به عنوان نویسنده فعالیت داشت، همکاری نزدیکی با او داشت. طنز دلچسب، ضربآهنگ خوب، و دیالوگهای بامزه، از ویژگیهای بارز این فصل بودند. فیلمنامه نهتنها به خوبی نوشته شده، بلکه حس و حال آشنای پایتخت را نیز حفظ کرده بود.
بازیهای تماشایی
بازیگران اصلی مانند همیشه درخشان ظاهر شدند. نقی معمولی با مظلومیت دوستداشتنیاش، ارسطو با لاتی شیرینش، و سایر کاراکترها همه به خوبی در نقش خود جا افتاده بودند. بازیگران جدید از جمله سارا، نیکای جدید و بهروز نیز توانستند با وجود بار کمدی کمتر، در دل مخاطبان جا باز کنند. رحمان و رحیم نیز در این فصل حضور پررنگتری داشتند و با شوخیها و آوازهایشان، رنگ و لعاب تازهای به سریال دادند.
موسیقی؛ نقطه اوج سریال
از موسیقی متن تا ترانههایی که در طول سریال پخش شد، همهچیز دلنشین و حرفهای بود. استفاده از سبکها و لهجههای مختلف، نشان از بازگشتی قدرتمند و خلاقانه داشت. این فصل از پایتخت، در بخش موسیقی فراتر از انتظار عمل کرد و بهراستی میتوان آن را با نمونههای موفقی چون «شهرزاد»، «زخم کاری» و حتی «سنتوری» مقایسه کرد.
جمعبندی
پایتخت ۷ بار دیگر نشان داد که میتوان با حفظ کیفیت، مخاطب را درگیر کرد و در عین حال پیامهای اجتماعی را هم منتقل ساخت. هرچند هیچ اثری بینقص نیست، اما این سریال در میان آثار تلویزیونی ایرانی جایگاهی خاص دارد و با تمام وجود میتوان گفت:
«لیلی ما، برای ما بهترین بوده!»
امتیازدهی:
- کارگردانی: ۸/۱۰
- بازیگران: ۸/۱۰
- فیلمنامه: ۷/۱۰
- مجموع سریال: ۸.۵/۱۰
- موسیقی: ۹.۵/۱۰
دوستان تمام مطالبی درباره فیلم اعم از نقد یا تمجید فیلم گفته خ شد غیر کارشناسی و غیر بررسی اوصل سینمایی خواهد بود تنها از نظر یک فرد که فیلم بین و دوست دار سینما بیان و تحلیل شده ممکنه که تحلیل های درست یا نادرست و مقطعی اریه شده باشد
نویسنده sepehr goran